پاتوق رضا

به گزارش  خبرنگار احزاب و تشکل‌های گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، روز گذشته یعنی بیست‌وچهارم تیرماه سالروز ولادت  رهبر معظم انقلاب حضرت آیت‌الله خامنه‌ای بود،‌ رهبری که روزی مبارز و زندانی سیاسی بود، روزی در جبهه‌های حق علیه باطل می جنگید، روزی رئیس‌جمهور شد و حالا هم رهبر یک ملت است. رهبر معظم انقلاب حضرت آیت الله سید على خامنه اى فرزند مرحوم حجت الاسلام والمسلمین حاج سید جواد حسینى خامنه‌اى، در ۱۳۱۸ شمسی برابر ۱۳۵۸ قمرى در مشهد مقدس چشم به دنیا گشودند.

ایشان دومین پسر خانواده هستند. زندگى سید جواد خامنه اى مانند بیشتر روحانیون و مدرسّان علوم دینى، بسیار ساده بود. همسر و فرزندانش نیز معناى عمیق قناعت و ساده زیستى را از او یاد گرفته بودند و با آن خو داشتند.

آیت الله خامنه اى که از هجده سالگى در مشهد درس خارج فقه و اصول را نزد مرجع بزرگ مرحوم آیت الله العظمى میلانى شروع کرده بودند، در سال ۱۳۳۶ به قصد زیارت عتبات عالیات، عازم نجف اشرف شدند و با مشاهده و شرکت در درس هاى خارج مجتهدان بزرگ حوزه نجف از جمله مرحوم سید محسن حکیم، سید محمود شاهرودى، میرزا باقر زنجانى، سید یحیى یزدى، و میرزا حسن بجنوردى، اوضاع درس و تدریس و تحقیق آن حوزه علمیه را پسندیدند و ایشان را از قصد خود آگاه ساختند، ولى پدر موافقت نکرد. پس از مدّتى ایشان به مشهد باز گشتند.

آیت الله خامنه اى از سال ۱۳۳۷ تا ۱۳۴۳ در حوزه علمیه قم به تحصیلات عالى در فقه و اصول و فلسفه، مشغول شدند و از محضر بزرگانی، چون مرحوم آیت الله العظمى بروجردى، امام خمینى، شیخ مرتضى حائرى یزدى و علامه طباطبائى استفاده کردند. در سال ۱۳۴۳، از مکاتباتى که رهبر انقلاب با پدرشان داشتند، متوجّه شدند که یک چشم پدر به علت «آب مروارید» نابینا شده است، بسیار غمگین شدند و بین ماندن در قم و ادامه تحصیل در حوزه عظیم آن و رفتن به مشهد و مواظبت از پدر در تردید ماندند.

آیت الله خامنه اى به گفته خویش «از شاگردان فقهى، اصولى، سیاسى و انقلابى امام خمینى (ره) هستند» امـّا نخستین جرقـّه هاى سیاسى و مبارزاتى و دشمنى با طاغوت را مجاهد بزرگ و شهید راه اسلام شهید «سید مجتبى نوّاب صفوى» در ذهن ایشان زده است، هنگامی که نوّاب صفوى با عدّه اى از فدائیان اسلام در سال ۳۱ به مشهد رفته در مدرسه سلیمان خان، سخنرانى پر هیجان و بیدار کننده اى در موضوع احیاى اسلام و حاکمیت احکام الهى، و فریب و نیرنگ شاه و انگلیسى و دروغگویى آنان به ملـّت ایران، ایراد کردند.

آیت الله خامنه اى آن روز از طـّلاب جوان مدرسه سلیمان خان بودند، به شدّت تحت تأثیر سخنان آتشین نوّاب واقع شدند. ایشان مى گویند: «همان وقت جرقه هاى انگیزش انقلاب اسلامى به وسیله نوّاب صفوى در من به وجود آمده و هیچ شکى ندارم که اولین آتش را مرحوم نوّاب در دل ما روشن کرد».

پایگاه اطلاع‌رسانی رهبر انقلاب می نویسد: با شتاب گرفتن روند فروپاشی حکومت پهلوی و نمایان شدن نشانه‌های پیروزی نهایی نهضت اسلامی، امام خمینی در ۲۲ دی ۱۳۵۷ فرمان تشکیل شورای انقلاب اسلامی را صادر کردند. آیت‌الله خامنه‌ای که از سوی امام به عضویت آن شورا انتخاب شده بودند با نقش محوری که در تحولات انقلاب اسلامی در مشهد داشت، این شهر را ترک و در اواخر دی ۱۳۵۷ به تهران آمد و در مدرسه‌ی رفاه مستقر شد و همگام با دیگر مبارزان، به‌ویژه آیات بهشتی، مطهری و مفتح برای تدارک مرحله‌ی نهایی پیروزی انقلاب اسلامی و برنامه‌ریزی برای آینده، نقش فعالی برعهده گرفت. پس از تشکیل کمیته‌ی استقبال از امام خمینی توسط شورای انقلاب اسلامی مسئولیت کمیته‌ی تبلیغات آن را عهده‌دار شد.

آیت الله خامنه اى پس از پیروزى انقلاب اسلامى نیز همچنان پرشور و پرتلاش به فعالیّت هاى ارزشمند اسلامى و در جهت نزدیک تر شدن به اهداف انقلاب اسلامى پرداختند که همه در نوع خود و در زمان خود بى نظیر و بسیار مهّم بودند.

در لحظه‌ی تاریخی ورود امام خمینی به میهن در ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ آیت‌الله خامنه‌ای، به همراه علما، روحانیون و مبارزان اسلامی برای استقبال از امام خمینی در فرودگاه مهرآباد حضور یافتند. در طول دهه‌ی فجر انقلاب اسلامی، آیت‌الله خامنه‌ای همواره در کنار امام خمینی بود و در بسیاری از امور به ایشان مشورت می‌داد و همچنین مسئولیت کمیته‌ی تبلیغات دفتر امام را با هدف مقابله با توطئه‌های خبری و تبلیغاتی مخالفان داخلی و خارجی حکومت اسلامی، مقابله با فرصت‌طلبی‌های احزاب و گروه های گوناگون سیاسی، تنظیم و انتشار اخبار و انتشار نشریه‌ای به نام «امام» بر عهده داشت. خود نیز چند مقاله نوشته و در آن نشریه منتشر کردند.

به دنبال شهادت آیت‌الله مرتضی مطهری و خلائی که از فقدان وی در میان دانشجویان و دانشگاهیان پدید آمده بود، امام خمینی (ره) در ۲۳ خرداد ۱۳۵۸ طی سخنانی در جمع دانشجویان، آیت‌الله خامنه‌ای را فردی فهیم و سخنور نامیده و مرجع رسیدگی به مسائل فکری و عقیدتی دانشجویان و مقابله با تبلیغات احزاب و گروه های مخالف نظام جمهوری اسلامی، به‌ویژه مارکسیست ها در محیط دانشگاهی تعیین کردند.

یکی از مسائل مهم جامعه‌ی ایران در سال های اولیه پس از پیروزی انقلاب اسلامی وجود و فعالیت دو جناح تأثیرگذار موسوم به نیروهای خط امام و لیبرال ها در ساختار سیاسی رسمی کشور بود. بیشتر یاران، نزدیکان و مشاوران امام خمینی از جمله آیت‌الله خامنه‌ای در جناح نیروهای خط امام قرار داشتند. چهره‌ شاخص جناح لیبرال که از لحاظ فکری و بینش سیاسی تعارض‌های زیادی با نیروهای خط امام داشت، ابوالحسن بنی‌صدر بود.

آیت‌الله خامنه‌ای، بنی‌صدر را نماینده‌ی جریانی می‌دانست که عامل تفرقه و درگیری در سطح مسئولان ارشد کشور و در نتیجه سبب تفرقه و تشتت در جامعه بود؛ اما با وجود اختلاف ‌نظر اساسی با بنی‌صدر و جریان همفکر و حامی او، به منظور حفظ وحدت در جامعه و تأکید امام خمینی بر آن، مخالفت خود را در محافل عمومی ابراز نمی‌کردند. در برخی موارد نیز داوری نزد امام خمینی می‌بردند. 

پس از آیت‌الله بهشتی و دکتر باهنر ـ اولین و دومین دبیرکل حزب جمهوری اسلامی ـ آیت‌الله خامنه‌ای در شهریور ۱۳۶۰ از سوی شورای مرکزی حزب به عنوان سومین دبیرکل حزب انتخاب شدند. در سال‌های پس از پیروزی انقلاب تا زمان تثبیت نظام جمهوری اسلامی در دهه‌ی ۱۳۶۰، حزب جمهوری اسلامی به مثابه رکن مهمی از حاکمیت خارج از ساختار سیاسی رسمی فعالیت می‌کرد و مقوم پایه‌های نظام جمهوری اسلامی بود.

آیت‌الله خامنه‌ای در ۶ تیر ۱۳۶۰ و در حال سخنرانی پس از نماز ظهر در مسجد ابوذر، واقع در یکی از مناطق جنوب تهران، در اثر انفجار بمبی که در ضبط صوت کار گذاشته شده بود به شدت زخمی شدند. امام خمینی (ره)، در پیامی خطاب به ایشان توطئه‌ی سوء‌قصد به جان ایشان را محکوم کردند و از ایشان تجلیل نمودند. بر اثر این سوء قصد، ایشان از ناحیه‌ی سینه، کتف و دست راست آسیب جدی دیدند. گزارش های غیر رسمی مسبب این حادثه را سازمان منافقین دانسته‌اند. آیت‌الله خامنه‌ای اولین فردی بودند که در حوادث و جریانات پس از عزل بنی‌صدر از فرماندهی کل قوا و ریاست جمهوری ترور شدند.

ایشان از نخستین روز جنگ در میدان مبارزه حاضر بودند و در چندین عملیات نظامی و یا طراحی آن شرکت کردند. پشتیبانی و تأمین نیاز‌های تسلیحاتی و تدارکاتی نیرو‌های بسیجی و سپاهی از دیگر فعالیت‌های ایشان در صحنه‌ی نبرد بود. بیشتر وقت وی در جبهه‌ها صرف هدایت، پشتیبانی و طراحی عملیات ستاد جنگ‌های نامنظم ــ که توسط مصطفی چمران تشکیل شده بود ــ می‌شد. از اقدامات ویژه‌ی این ستاد که آیت‌الله خامنه‌ای مستقیماً در آن نقش داشتند، تشکیل گروه‌های نظامی مخصوص شکار تانک بود. در پشتیبانی از جبهه‌های خرمشهر، آبادان و سوسنگرد نقش مؤثری داشت و در تقویت نیرو‌های نظامی مردمی مثل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و بسیج و تهیه‌ی نیازمندی‌های فنی و تجهیزاتی آن‌ها نقش بسیاری ایفا نمودند. از دیگر تلاش‌های ایشان ایجاد هماهنگی بین سپاه و ارتش در جبهه‌ها و عملیات نظامی بود.

به فرمان امام خمینی (ره) در ۲۰ مهر ۱۳۵۹ شورای عالی دفاع عهده‌دار کلیه‌ی امور جنگ شدند و آیت‌الله خامنه‌ای که بر اساس حکم امام در ۲۰ اردیبهشت ۱۳۵۹ نماینده‌ ایشان در این شورا و نیز سخنگوی آن بودند. در این مدت مشاور امام خمینی در امور و مسائل جنگ نیز بودند.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در عملیات شکستن حصر آبادان حضور مستقیم داشتند و در مورد خرمشهر نیز معتقد بودند که با اتخاذ تدابیر نظامی درست می‌توان از سقوط آن جلوگیری کرد. حتی در این زمینه نامه‌ای به ابوالحسن بنی‌صدر، رئیس جمهور و فرمانده کل قوای وقت نوشتند و هشدار دادند که در صورت استقرار دو تیپ زرهی در اطراف سوسنگرد، می‌توان از سقوط شهر جلوگیری به عمل آورد. اما، بنی‌صدر به آن هشدار توجهی نکرد.

در تابستان ۱۳۶۷ و در آخرین سال ریاست جمهوری آیت‌الله خامنه‌ای، و با پذیرش قطعنامه ۵۹۸ توسط ایران؛ جنگ عراق با ایران به پایان رسید. پذیرش قطعنامه ۵۹۸ در جلسه‌ای به ریاست آیت‌الله خامنه‌ای و با حضور مسؤولان عالی‌رتبه نظام در ۲۶ تیر ۱۳۶۷ به تصویب رسید و امام خمینی (ره)  نیز بر آن صحه گذاشت.

آیت‌الله خامنه‌ای در دوران هشت‌ساله‌ی ریاست جمهوری خود، همچون سال های پس از پیروزی انقلاب یکی از نزدیکان، مشاوران و افراد مورد وثوق امام خمینی بودند. به همین دلیل در موارد متعددی امام خمینی (ره) مأموریت هایی فراتر از وظایف ریاست جمهوری به ایشان محول نمودند و یا پیشنهادهای وی را در موضوعات مختلف ‌پذیرفتند. در ۱۵ فروردین ۱۳۶۲ تمشیت امور ارتش و سپاه را به آیت‌الله خامنه‌ای واگذار کردند. در اول آبان ۱۳۶۲ ایشان را مأمور پیگیری مطالبات ایران از امریکا و سایر کشورها کردند. در اول آذر همین سال با پیشنهاد آیت‌الله خامنه‌ای در مورد تشکیل اداره‌ی حفاظت اطلاعات ارتش موافقت نمودند. در ۹ دی ۱۳۶۲ ایشان را مأمور بررسی مجدد لایحه‌ی تعریزات کردند. امام در ۲۳ بهمن ۱۳۶۷ آیت‌الله خامنه‌ای را مأمور نمود از اعضای شورای‌عالی قضائی دعوت کند تا در جلسه‌ی سران سه‌قوه شرکت کرده و طرح های خود را در زمینه‌ی تقسیم کار برای اداره‌ی بهتر آن شورا مطرح نمایند. در نهایت نیز با طرح مورد بررسی در جلسه‌ی سران سه‌قوه موافقت نمودند. در ۱۹ اسفند ۱۳۶۷ نیز در نامه‌ای او را مسئول رسیدگی به مشکلات عراقی های مقیم ایران کردند.

در ۱۴ خرداد ۱۳۶۸، در حالی که مردم و مسئولان آماده‌ی تشییع و تدفین پیکر پاک امام خمینی (ره) بودند در جلسه‌ای با حضور مسؤولان کشوری و لشکری، آیت‌الله‌ خامنه‌ای، رئیس جمهور، وصیت‌نامه‌ی سیاسی ـ الهی امام خمینی (ره) را قرائت کردند. مجلس خبرگان رهبری عصر همان روز تشکیل جلسه داد تا رهبر یا شورای رهبری جدید برای نظام جمهوری اسلامی را انتخاب کند. در بحث رهبری شورایی یا فردی، اکثریت اعضای مجلس خبرگان به رهبری شورایی رأی نداد و آنگاه که بحث از مصداق رهبری برای رأی‌گیری به میان آمد و نام آیت‌الله خامنه‌ای مطرح شد.

برخی از نمایندگان که از نظر امام خمینی (ره) مبنی بر صلاحیت آیت‌الله خامنه‌ای برای رهبری نظام پس از رحلت امام که در جلسات متعددی در حضور سران قوا و نخست‌وزیر و حاج سید احمد خمینی ابراز کرده بودند اطلاع اجمالی داشتند خواستار توضیح شاهدان آن شدند. دو نفر از شاهدان نقل امام خمینی که خود عضو مجلس خبرگان بودند استناد این نظر به امام را تأیید کردند.

همچنین گفته دیگری از امام مبنی بر شایستگی آیت‌الله خامنه‌ای برای رهبری که در جریان سفر اخیر ایشان به چین و کره شمالی ابراز کرده‌ بودند نیز در آن جلسه با واسطه نقل شد. در پی آن رأی‌گیری به عمل آمد و اکثریت قاطع نمایندگان مجلس خبرگان با توجه به نظر امام راحل و صلاحیت‌های دینی، علمی و سیاسی آیت‌الله خامنه‌ای، معظم‌له را به رهبری نظام جمهوری اسلامی انتخاب کردند.  آیت‌الله خامنه‌ای خود به این موضوع اشاره کرده، می‌گویند تا زمانی که موضوع انتخاب را متعَین ندانستم از پذیرش آن مقام امتناع می‌کردم. پس از بازنگری در قانون اساسی و انجام همه‌پرسی، مجلس خبرگان رهبری یک بار دیگر بر اساس قانون اساسی جدید در مورد رهبری معظم‌له رأی‌گیری کرد و اکثریت قاطع مجدداً معظم‌له را به رهبری نظام انتخاب کردند.

منبع خبز: میثاق نیوز

به گزارش خبرنگار حوزه دفاعی امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، رهبر معظم انقلاب اسلامی طی سخنانی در مراسم بزرگداشت سالروز ارتحال حضرت امام خمینی(ره) با اشاره به توان موشکی جمهوری اسلامی گفتند: "ساخت موشک‌های گوناگون و اقتدار موشکی موجب ایجاد امنیت در کشور است؛ امروز جوانان ما کاری کردند که ما به قدرت اول موشکی منطقه تبدیل شده‌ایم و دشمن می‌داند که اگر یکی بزند، ده‌‌تا می‌خورد".

به درستی که توان موشکی جمهوری اسلامی ایران در منطقه غرب آسیا زبان‌زدِ نه تنها نیرو‌های نظامی و مقامات کشور‌های منطقه، بلکه تمام جهان بوده و موجب شده تا علاوه بر برانگیختن تعجب آن‌ها تمامی جهان چه دوست و چه دشمن حساب ویژه‌ای روی جمهوری اسلامی ایران باز کنند.

توان جمهوری اسلامی ایران در ساخت انواع موشک‌های بومی بسیار بی‌نظیر است، اما این توان پیش از انقلاب وجود نداشت و همه تسلیحات غربی بود و وابستگی شدیدی به ابرقدرت‌های غربی و شرقی وجود داشت، به نحوی که پس از پیروزی انقلاب در سال‌های نخست هم با تصور ضعف در نیرو‌های مسلح، عراق را در سال ۱۳۵۹ به نبرد با کشورمان تحریک کردند، اما تصور این را هم نداشتند که روزی تهران جز ۵ قدرت موشکی جهان شود.

در آن دوران که عراق در جبهه‌ها شکست‌های بزرگی از رزمنده‌های ایرانی خورده بود به جنگ موشکی روی آورد و در پاسخ به این اقدام هم ایران با خرید موشک‌های اسکاد بی از لیبی مراکز حیاتی دشمن بعثی را هدف قرار داد، اما در کنار این موضوع فرآیند ساخت موشک‌های بومی با روش مهندسی معکوس از اسکاد‌ها را هم در پیش گرفت و تا امروز هم این روند ادامه داشته است.

از زمان ساخت اولین موشک تا امروز توانایی‌های نیرو‌های مسلح کشورمان در ساخت موشک‌های سطح به سطح به چنان توانایی رسیده است که تمامی قوای نظامی ایران را قادر ساخت تا انواع موشک‌های مورد نیاز با تهدیدات را به سرعت بسازد و امروز هیچ توانمندی در حوزه موشکی نیست که جوانان مومن و انقلابی آن را در اختیار نداشته باشد.

یکی از موثرترین سلاح‌ها در میدان‌های نبرد که توانایی ضربات سنگین و مهلک در زمین، هوا و دریا را دارند موشک‌ها هستند و یکی از اعضای این خانواده که موشک‌های بالستیک هستند.

موشک بالستیک نوعی موشکی است که بخش اعظمی از مسیر خود را به صورت منحنی و یا به شکل توپ طی می‌کند که به این حرکت بالستیک می‌گویند و انتخاب کلمه ball یا همان توپ نیز به همین علت است. تقسیم بندی موشک‌های بالستیک براساس برد آن‌ها انجام می‌شود. تاکنون دو تقسیم بندی معروف در دو کشور ایالات متحده و روسیه یعنی صاحبان اصلی این فناوری وجود دارد.

دانشی با موشک قدر F فراتر رفت

یکی از موشک‌هایی که توسط متخصصان جمهوری اسلامی ایران برای نابودی دشمنان به تولید انبوه رسید، قدر F است، ما وقتی حرف از موشک دور برد می‌زنیم فکر‌ها موشک شهاب ۳ را به یاد می‌آورد، اما نکته جالب این است که موشک قدر F بود که پای ایران را به سطحی جدیدی از توانمندی ساخت موشک باز کرد.

پروژه موشکی قدر را می‌توان ادامه تلاش متخصصان نیرو‌های مسلح برای ارتقاء موشک شهاب ۳ دانست که در نتیجه به تولید دو موشک قدر H و قدر F رسید، البته برخی صبحت‌ها حکایت از تولید یک مدل گمنام از این خانواده به نام قدر S دارد که اطلاعات چندانی تاکنون درباره آن منتشر نشده است.

این موشک پیشرفته ایران با وزن بیش از ۱۵ هزار کیلوگرم در حال حاضر غول‌پیکرترین موشک جمهوری اسلامی ایران برای انهدام پایگاه‌های دشمن است که با دقت بالا کار انهدام را انجام می‌دهد، قدر F طول تقریبی بین ۱۵ تا ۱۷ متر، قطر بیش از ۱ متر، توانایی حمل کلاهکی با وزن تقریبی ۶۵۰ کلیوگرم را دارد و می‌تواند اهداف مختلفی را تا شعاع نزدیک به ۲ هزار کیلومتر را با دقت بالا هدف قرار دهد.

این موشک که از سوخت مایع برای پرواز استفاده می‌کند به سرعت در مواقع لازم با لانچر متحرک خود عملیاتی و شلیک می‌شود و لانچر آن هم می‌تواند به سرعت محل پرتاب را ترک کند تا مورد اصابت قرار نگیرد، چرا که این موشک هم مانند بسیاری از موشک‌های بومی توان هدایت سرجنگی را دارد.

آزمایشی که دهان آمریکایی‌ها را بست

سال ۱۳۹۱ بود که جمهوری اسلامی ایران دو فروند موشک که یک فروند آن قدر F بود را از کویر سمنان به سمت دهانه دریای عمان شلیک و اعلام کرد که هر دو فروند با موفقیت هدف خود را در دریا منهدم کرده‌اند.

در همین راستا سردار سرتیپ پاسدار امیرعلی حاجی‌زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران در آن زمان اعلام کرد: طی آزمایشی دو فروند موشک با برد ۱۹۰۰ کیلومتر از کویر "سمنان" به دهانه اقیانوس "هند" شلیک کردیم، البته با وجود حضور نیرو‌های فرامنطقه‌ای منطقه را بسته بودیم و موشک‌ها دقیقا روی آب هدف را زدند.

نکته جالب در صحبت‌های سردار حاجی زاده حضور نیرو‌های آمریکایی در منطقه اصابت بود، فرمانده هوافضای سپاه پاسداران اعلام کرد که جالب است که آمریکایی‌ها نیز در منطقه حضور داشتند و رزمایش ما و مسیر حرکت موشک را رصد می‌کردند و با این که دیدند موشک‌های ما به هدف برخورد کردند، اما پس از این دو شلیک هیچ عکس‌العملی نشان ندادند؛ در همین زمان رسانه‌های خارجی هم به اقدام ایران مبنی بر تست موشک جدید واکنش نشان دادند.

واکنش رسانه‌های خارجی به شلیک موشک قدر F

سایت B۱۴۶۴۳ درباره ویژگی‌های موشک‌های کلاس قدر از جمله F نوشت: این موشک با طول قریب به ۱۷ متر، قطر ۱.۲۵ سانتی‌متر یک موشک میان برد از خانواده موشک‌های زمین به زمین است.

سایت About Iran Blog درباره موشک قدر F می‌نویسد: این موشک با برد قریب به ۱۹۵۰ کیلومتر، طول قریب به ۱۶ متر، سوخت جامد، سامانه هدایت اینرسی دارای ویژگی‌های منحصر به فرد است.

سایت Global Security درباره موشک‌های این خانواده عنوان کرد: موشک‌های خانواده "قدر" از نوع بالستیک بوده که بردی معادل ۲ هزار تا ۲ هزار و ۵۰۰ کیلومتر داشته و وزنی قریب به ۲۵ تن دارد که دارای سوخت جامد است. این یعنی اگر این موشک‌ها مثلا در سمنان مستقر شوند، تا دهانه اقیانوس هند را تحت پوشش قرار می‌دهند.

خبرگزاری فرانسه گزارش داد: موشک قدر توانایی‌های گسترده ای دارد و برد اين موشک‌ها به اندازه‌ای است که نه تنها قابليت هدف قرار دادن اسرائيل را دارند؛ بلکه می‌توانند پايگاه‌های آمريکا  را در کشورهای عربی حاشيه خليج فارس هدف قرار دهد.  موشک‌های کلاس "قدر" نشان دهنده توان راهبردی جمهوری اسلامی ایران است و دست دشمنان را در تهدید و تعرض کوتاه می‌کند اما همه سخنان باید در عمل نیز ثابت می‌شد.

واکنش رسانه‌های خارجی به موشک قدر F ثابت می‌کند که جمهوری اسلامی ایران در منطقه در نبرد‌های احتمالی دست بالا را دارد و با وجود این که اسرائیل بار‌ها جمهوری اسلامی ایران را تهدید به حمله نظامی کرده، اما کشورمان با توان موشکی بسیار بالایی که دارد می‌تواند هر هدفی را در سرزمین‌های اشغالی مورد اصابت قرار داده و ویران کند.